دو ضربه سر باعث شد که این کارلو آنجلوتی خوش قلب باشد که دسیما را برای رئال مادرید به ارمغان می آورد .

جامها را خوش قلب ها می برند . همان طور که آنجلوتی با خوش قلبی تا آخرین لحظه آخر منتظر ماند . همان طور که سرجیو راموس شجاع دل در دقیقه ۹۳ جلوی شکست را گرفت . همان طور که خداوند به حدی ایکر خوش قلب را دوست داشت که نگذاشت بدترین اشتباه دوران فوتبالش تبدیل به یک رسوایی شود و دعای او و پسرش مارتین را پذیرفت و رئال را به دسیما رساند .

همان طور که گرت بیل در دومین فینالش برای دومین بار گل قهرمانی را زد . او کسی بود که بر خلاف نیمار ، اهل خودنمایی نبود . پس او هم خوش قلب بود . همان طور که مارسلوی همیشه خوشحال انتقامش از نیمکت نشینی هایش در این فصل را با یک سوپر گل و پس از آن اشکهایش گرفت . همان طور که کریستیانوی خوش قلب در دقیقه ۱۱۹ از روی نقطه پنالتی گل شماره ۱۷ خود را در چمپیونزلیگ امسال به ثمر رساند و بالاتر از کریتسیانو آقای گل تاریخ جام باشگاه های اروپا شد .

خدا به فوتبال رحم کرد . اگر سیمئونه با این سبک کثیف که مبنایش را ضد فوتبال ارائه می داد ، به قهرمانی می رسید ، مشخص نبود که چه بلایی بر سر آینده فوتبال می آمد . شکی نیست که اگر قرار بود تیمی قهرمان شود ، آن رئال مادرید بود که بایرن گواردیولا را تحقیر کرده بود . نه اتلتیکویی که سبک فوتبالش را کتک زدن تشکیل و تلف کردن نیمی از زمان بازی تشکیل می دهد .

بالاخره ۱۲ سال انتظار به پایان رسید . حالا رئال مادرید پادشاهی خود را به فوتبال اروپا ثابت می کند . رئال مادرید در شبی که شاید کمتر کسی فکرش را می کرد ، تازه از دقیقه ۷۰ موتورش روشن شد . در حالی که اتلتیکو نزدیک به ۱۰ دقیقه از ۲۰ دقیقه پایانی را تلف کرد ، این رئال بود که با گل راموس جام را بالای سر برد و مزد خوش قلبی خود را گرفت .

بی تردید خنده دار ترین لحظه بازی گریه های سیمئونه بود و جالب این که این بار دلقکش ، مونو بورخوس از او آرام تر بود . آنجلوتی دومین مربی ایست که سومین جام اروپایی را می برد نه پپ و مورینیو …

اری همیشه خوش قلب هایی مثل آنجلوتی برنده می شوند . نه بدذات هایی مثل سیمئونه ،، مورینیو و گواردیولا !