مسلما حالا كه مي بينيم مسي هم روي واقعي خود را نشان داده و با شهامت تمام ، به نايب رئيس باشگاهش توهين مي كند ، شايد بيش از پي شكريتسيانو رونالدو را درك كنيم . بازيكنان بزرگ و ستارگان بي جايگزين مي خواهند كه همه چيز در باشگاهشان پيرامون آنها شكل بگيرد . اين اتفاق چندان هم بد نيست ، در حالي كه شايد كاري كه آن ستاره مي كند و رفتارش غير قابل درك باشد اما مي توان آن را درك كرد . مسي هم دروغ نگفت . يك باشگاه فوتبال را نمي توان مثل تجارت مديريت كرد . اين را رئال هم فهميد . كريستيانو سختي كشيد تا اين در باشگاه جاه بيافتد . درست است كه قرارداد نجومي با دستمزد سالي 20 ميليون يورو را بست اما مشكلش پول نبود .

حالا كه مسي ماسكش را برداشته و ديگر خبري از خوش برخوردي نيست و از سويي كمتر كسي بازيكن آرژانتيني را لايق توپ طلا نمي داند ، بد نيست كه ياد كريستيانو بيافتيم . پرز در ابتدا خيلي به كريستيانو بي محلي مي كرد ، شايد به اين خاطر كه او را مياتوويچ خريد ،‌حسادت مي كرد . حتي هنوز كه هنوزه برخي به كريستيانو مي گويند " ناراحتيانو " تا حرفهايش پس از بازي با گرانادا را گوشزد كنند . ستاره پرتغالي اما كش هم نمي گزد . او مي داند كه حرفهايش را درون زمين زده است و توپ طلاي هواداران رئال از آن خود كرده است . زمان كريستيانو را عوض نكرد ، رئال را عوض كرد .