چه قدر زیبا و چشم نواز است وقتی توپ را در قعر دروازه حریفان می کوبی و تماشاگران از شور برمی خیزند و همه نام تو را بر زبان میرانند ؛ چه قدر زیباتر وقتی می دوی و به خاطر پیروزی فریاد می زنی و بعد یارانت را وفادارانه در آغوش می کشی .
چه قدر زیبا وقتی بعد از آن ، لبخندت میلیون ها عاشق را به وجد می آورد تا در نقطه نقطه ی دنیا، موج صدا زدن نامت، زمین را بلرزاند.
چه قدر زیبا وقتی هرگز حاضر نیستی سرمای نیمکت را به جان بخری و هر بار نود دقیقه تمام به عشق هوادارانت حتی اگر مصدوم هم باشی بازی میکنی و همه از تو انتظار هت تریک دارند .
چه قدر زیبا، وقتی می بینم مثل کسانی نیستی که از ترس اینکه مبادا این فصل تو بهتر از آنان باشی ، به دیاری می گریزند ، تا بهتر بودن تو را به گردن مصدومیت خود بیندازند؛ حال آنکه ما دراز گوش نیستیم و فرق شجاع و ترسو را می دانیم ، ما تفاوت روشن تو با آنان را می فهمیم و و مانند امثال مارادونا (که به قول کاتالان ها اسطوره فوتبال جهان است) خود را به نفهمی نمی زنیم که بگوییم چون مسی این فصل مصدوم بود، رونالدو خوب درخشید.
ما همه می دانیم که امثال مسی چه باشند و چه نباشد، تو بازی خود را می کنی و برایت اهمیتی ندارد که امثال بلاتر تو را نمی بینند. تو به عشق یاران و هوادارانت تا پای جان می جنگی . پس بجنگ ! ای شجاع ترین جنگجوی زمانه ....
ستون ادبی / توپ طلا ، لیاقتت را ندارد 
